หน้าที่ของลูกผู้ชาย

ในชีวิตหนึ่งที่เราได้เกิดมาลูกชาย เป็นบุตรของผู้เป็นแม่ ความคาดหวังต่างๆจากคนเป็นแม่ย่อมมีฝันและภาพที่จะเลี้ยงลูกให้สมบูรณ์แบบในคำว่า ลูกผู้ชาย การถูกฟูมฟักมาจากการเลี้ยงดูให้สมชายจึงเป็นหน้าที่หลักของพ่อและแม่ การเป็นตัวอย่างที่ดี การอบรมสั่งสอนจึงออกมาในแนวทางที่ให้ เด็ดเดี่ยว กล้าตัดสินใจ อดทน ไม่ท้อถอยกับอะไรง่ายๆ ในส่วนนี้หน้าที่หลักๆย่อมมาจากครอบครัว การหล่อหลอมจากสังคมก็มีส่วนที่ทำจะทำให้ ชายสมชาย ลูกผู้ชายจึงมีหน้าที่ที่ต้องทำไปในตัว แบ่งตามหลักๆได้ 3 ข้อดังนี้

1.การบวช ด้วยความโชคดีที่ได้เกิดมาบนโลกนี้ โชคดีที่ได้เกิดมาเป็นลูกผู้ชาย  แต่ในเมื่อเกิดมาเป็นผู้ชายแล้วก็ต้องทำตามประเพณีของแต่ละศาสนาชาวพุทธ เมื่อเราถึงกำหนดเกณฑ์อายุครบ20ปีบริบูรณ์ นั่นก็คือการที่เราต้องบวชเป็นพระนั่นเอง 

-    การบวชทดแทนคุณบิดามารดา นับเป็นการคาดหวังของพ่อแม่ที่จะได้เห็นผ้าเหลืองที่ลูกได้บวช หากลูกผู้ชายคนใดที่ได้บวชทดแทนบุญคุณพ่อและแม่ถือว่ามีบุญมากที่ได้ทำหน้าที่ของลูกผู้ชายได้ทำตามประเพณีของศาสนา  นี่คือสิ่งที่ลูกผู้ชายทุกคนต้องทำตามประเพณี บางคนก็ไม่มีโอกาสที่จะได้ทำด้วยหน้าที่หรือความจำเป็นต่างๆ ทำให้ละเลยในเรื่องของการบวช นับว่าน่าเสียดายเป็นอย่างมาก ประเพณีนี้คือหน้าที่ที่ลูกผู้ชายทุกคนต้องทำตาม
-    บวชเพื่อสืบทอดศาสนา โดยชายไทยต้องบวชเมื่ออายุได้ 20 ปีบริบูรณ์ อย่างที่เรียกว่า บวชพระ เพื่อต้องทำการศึกษาพระธรรมนำคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้ามาใช้ในการดำรงชีวิต ชายใดได้ได้บวชเพื่อการนี้ถือเป็นบุญอันยิ่งใหญ่ที่ได้สืบทอดพุทธศาสนา

2. ทหาร  คำว่ารั้วของชาติ คำว่าชายชาติทหาร คืออะไร คือการที่เราได้มีโอกาสที่รับใช้ชาติ ได้ปกป้องบ้านเมือง รักษาความสงบของบ้านเมือง รักษาอธิปไตยในประเทศ นั่นหมายถึงการทำหน้าที่อันยิ่งใหญ่การเป็นทหารเกณฑ์ทุกคนในประเทศไทยที่เป็นลูกผู้ชาย จะต้องได้รับการเกณฑ์ทหารทุกคน ถ้าใครไม่ผ่านการเกณฑ์ทหารถือว่าหนีทหารและก็ผิดกฎหมายของบ้านเมืองด้วย มีโทษจำคุก(ของทหาร)และนั่นอาจจะหมายถึงคำว่าไม่ใช่ลูกผู้ชายที่แท้จริง หลายคนไม่อยากเป็นทหาร กลัวการฝึกที่หนัก เงินเดือนน้อยเมื่อเราได้เป็นทหารหลายคนทำใจไม่ได้ ที่ต้องมาวิ่งตั่งแต่ตี4 กินข้าวเป็นเวลาและมีระเบียบวินัยมาก 

ต้องฝึกหนักแทบขาดใจใต้คำสั่งผู้บังคับบัญชาฯสั่งให้ทำอะไรก็ต้องทำตามทุกคำสั่งแต่ก็มีอีกหลายคนอยากที่จะเป็นทหารใจแทบขาด ทุกสิ่งทุกอย่างมันมีเหตุและผลในตัว เราต้องวิ่งทำไมวิ่งเพื่อเอากำลังขาไว้เวลาฝึกไปรบ เราต้องมีกำลังในร่างกายก่อน เพราะในสนามรบทุกคนต้องเอาตัวเองให้รอด รักษาชีวิตของตัวเองให้ได้เมื่ออยู่ในสนามรบ คนจะกินข้าวก็ต้องรอให้พร้อมกัน ฝึกทำไมหนักๆ พ่อแม่สั่งยังไม่ทำผู้บังคับบัญชาเป็นใคร? ถ้าไม่มีระเบียบวินัยจะเรียกว่า ทหาร ได้อย่างไร การที่ฝึกให้หนักๆแทบขาดใจ ถ้าเราไม่เชื่อฟังผู้บังคับบัญชาซึ่งเป็นผู้รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เหมือนเรามาอยู่บ้านผู้อื่นเราต้องฟังเจ้าของบ้าน เคารพกฎกติกาเฉกเช่นเดียวกับผู้อื่น ครั้งหนึ่งในชีวิตของลูกผู้ชายที่ได้รับใช้ชาติและบ้านเมือง ได้บำเพ็ญประโยชน์ ได้มีระเบียบวินัยให้ตัวเอง ได้มีความอดทนและรู้จักวิธีการเอาตัวรอดให้กับตัวเอง การสละชีพเพื่อชาตินี่ละที่ใครๆเรียกว่ารั้วของชาติ

3. ผู้นำครอบครัว การที่จะเป็นผู้นำในครอบครัวได้ ต้องมีคุณสมบัติอย่างไรที่จะทำให้คนในครอบครัวมีความสุข คงไม่ใช่แค่การหาเงินมาให้ใช้ได้ภายในครอบครัวเพียงเท่านั้น หากแต่การดูแลสารทุกข์สุขดิบ การเอาใจใส่ การกล้าตัดสินใจนำครอบครัวไปสู่ความสุขนั่นก็เป็นอีกเหตุผลหลักให้หน้าที่ของฝ่ายชายโดดเด่นขึ้นมา จริงอยู่อย่างที่ว่าสมัยปัจจุบันนี้ผู้หญิงเองก็สามารถมีอะไรได้เท่าๆกับหรือดีกว่าฝ่ายชาย แต่หากภาวะเหล่านี้ฝ่ายชายไม่สามารถพัฒนาความเป็นผู้นำได้ ในคำว่าครอบครัวดูเหมือนจะมีความหมายที่ไม่สมบูรณ์นัก เราไม่ได้กล่าวถึงว่าใครนำใครเก่งกว่า หากแต่ภาวะเหล่านั้นจะช่วยเสริมสร้างสถาบันครอบครัวให้สมดุลเพียงเท่านั้นเอง

    ด้วยหน้าที่ 3 อย่างที่ผู้ชายพึงมีพึงทำพึงตระหนักว่า หน้าที่นั้นสำคัญเพื่อกล่อมเกลาความเป็นชายให้สมชายเพียงเท่านั้น หากสามารถนำบทบาทหน้าที่นั้นมาหล่อหลอมได้ ความสมดุลต่างๆก็จะสามารถดำเนินไปได้อย่างเป็นธรรมชาติ ทุกอย่างมีหน้าที่ในตัวเองมีบทบาทตามขั้นตอนของชีวิต ด้วยเหตุนี้สิ่งที่ควรดำรงไว้อย่างสืบเนื่อง ประเพณีปฏิบัติจนไปถึงการนำหน้าที่นั้นไปใช้จึงไม่ใช่การผลักภาระให้ฝ่ายใดฝ่ายเดียว เพศไม่ใช่ข้อแตกต่างในการดำรงชีวิตซะทีเดียว หากแต่การสร้างสมดุลต่างหากที่เราควรใส่ใจ

เก้าอี้หัดนั่ง พัดลมมือถือ สบู่อาหรับขิง

สอนลูกสาวให้ขึ้นชื่อได้ว่า สมหญิง

เมื่อเรามีบุตรสาว มีหลายสิ่งที่ต้องเป็นห่วงกังวล ไม่ว่าจะเรื่องการใช้ชีวิตอย่างระมัดระวัง การดูแลตัวเองในเรื่องสุขลักษณะ การมีจริต กิริยา วาจาที่สวยงาม ผู้ปกครองจะเลือกเน้นเฟ้นหาสิ่งที่สวยงามและดีที่สุดให้เพื่อปรุงแต่งบุคลิกภายนอกให้ดูเหมือนได้เล่นตุ๊กตา นั่นคือความสวยงามจากภายนอก แต่จากภายใน การปลูกฝังให้เด็กรักสวยรักงามมีพฤติกรรมที่น่ารักสมวัย และอีกหลายท่านคงครุ่นคิดหนักว่าจะทำเช่นไรดีให้เด็กได้มีกิริยา ถ้อยคำ การแสดงออกให้สมหญิง ไม่ใช่เพียงตั้งชื่อให้ไพเราะ ติดกิ้ป ติดโบว์ ใส่กระโปรงให้ แลดูว่านี่คือเด็กผู้หญิง ผู้ปกครองควรใส่ใจกับเรื่องอะไรบ้างให้การดูแลอย่างไรเพื่อให้ลูกสาวได้มีพฤติกรรมที่เหมาะสมพร้อมสรรพกับคำว่าได้ลูกสาว โดยที่จะไม่ประพฤติปฏิบัติให้ออกนอกลู่นอกทางก่อนวัยอันควรไปที่ไหนมีแต่คนมอง และชื่นชมในความน่ารักในจริตที่เด็กผู้หญิงพึงมี

ข้อควรปฏิบัติเมื่อมีลูกสาว

1. ผู้ปกครองควรใช้ถ้อยคำ พูดจาไพเราะที่ควรเป็นไปอย่างสุภาพด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน ใช้สรรพนามที่แสดงถึงความรัก เช่น แม่ ลูก พี่ น้อง ไม่ควรใช้คำหยาบแทนคำสรรพนามที่เรียกลูก ไม่พูดจากระโชกโฮกฮาก เสียงดังเกินความจำเป็น หลีกเลี่ยงการตะโกนและกล่าวคำไม่สุภาพ

2. การเลิก ละ สิ่งต้องห้ามต่างๆที่เป็นสิ่งมอมเมา อาทิ เหล้า บุหรี่ ซึ่งเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้แก่เด็ก

3. การใช้อากัปกิริยาที่อ่อนน้อมถ่อมตน มีความเคารพต่อผู้ใหญ่ บุพการี เพราะจะเป็นตัวอย่างที่ดีได้เมื่อลูกได้โตขึ้นไปและนำไปเป็นแบบอย่าง

4. การรักษาความสะอาดของตนเอง ผม เล็บมือเล็บเท้า ควรตัดและทำความสะอาดอยู่เป็นประจำไม่หมักหมมสกปรกน่ารังเกียจแก่ผู้พบเห็น 

5. การแต่งกายให้สุภาพ ไม่เปิดไม่เว้าไม่สั้นจนเกินงาม แต่งกายปกปิดมิดชิดและควรสอนให้มีความระมัดระวังในอากัปกิริยาเมื่อต้องใส่กระโปรงไม่ยกขาสูงและควรเสริมด้วยเสื้อซับในเพื่อเป็นการสร้างความคุ้นเคยให้แก่เด็กตั้งแต่เยาว์วัย

6. การเก็บและรักษาความสะอาดของเครื่องใช้ต่างๆควรมีระเบียบในการจัดเก็บให้เข้าที่เข้าทาง ควรหมั่นทำความสะอาดอยู่เป็นประจำ  เช่น สอนให้เก็บที่นอนทุกเช้า แปรงฟันแล้วเก็บเข้าที่ การถอดเก็บเสื้อผ้า การจัดระเบียบเครื่องประดับให้ดูสวยงามและหยิบใช้ได้ง่าย เพื่อที่เด็กจะสามารถนำส่วนนี้ไปใช้ในเรื่องของการจัดระเบียบความคิดได้เมื่อโตขึ้นไป

6. การสอนให้ลูกรู้จักเข้าครัวบ้าง พาไปตลาดบ้าง สอนหลักการเทคนิคต่างๆในการทำอาหารเบื้องต้นง่ายๆ รู้จักการเลือกซื้อของสด สอนวิธีการเก็บรักษา ถนอมอาหารอย่างง่ายๆ ไม่ใช่เพียงการซื้อรับประทานเพียงอย่างเดียว ซึ่งเด็กจะไม่รับการปลูกฝังในเรื่องของแม่ครัวเลย เมื่อโตขึ้นไปจะใช้ชีวิตอย่างง่ายๆ

7. สอนให้ลูกรู้จักทำงานบ้านในส่วนที่ช่วยได้ เช่นพับผ้าเช็ดมือ ทิ้งขยะให้เป็นที่ เช็ดถูเมื่อตนเองทำของหกเรี่ยราดไม่หวังรอให้ผู้ปกครองมาทำให้

8. การสอนให้ลูกรู้จักเลือกเพื่อนเล่นในวัยเดียวกัน สอนให้รู้จักการแยกแยะเกมส์ กีฬาสำหรับผู้ชาย ส่งผลให้ลูกรู้จักวิธีการวางตัวและเข้าสังคมในอนาคตได้

9. การไม่ปล่อยให้เด็กเล่นกับเด็กผู้ชายตามลำพัง เพราะความเป็นนักสำรวจ สนใจในเพศตรงข้าม ซึ่งในบางครั้งเด็กอาจมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมเมื่อคลาดสายตาผู้ใหญ่ได้

10. การสอนให้เด็กรู้จักรักนวลสงวนตัว ไม่ปล่อยตัว รักษาจริตกิริยาการวางตัวเมื่ออยู่กับเพศตรงข้ามโดยสม่ำเสมอ

11. การสอนเด็กให้รู้จักเลือกเสพสื่อ ข่าวสาร กลั่นกรอง วิเคราะห์ ข้อดีข้อเสียเพื่อใช้เป็นหลักในการวิเคราะห์คัดเลือกสิ่งต่างๆที่จะเข้ามาในชีวิตได้

ด้วยหลักปฏิบัติทั้ง 11 ข้อ หากทำได้ผู้ปกครองคงจะอุ่นใจได้ไม่น้อยเมื่อต้องเทียบกับสังคมในยุคปัจจุบันที่มีแต่สิ่งเลวร้าย มอมเมา ยั่วยุให้เด็กอาจหลงผิดได้อีกทั้งสิ่งต้องทำเป็นอย่างยิ่งคือการเป็นแม่แบบที่ดี เพราะต่อให้มีการเรียนการสอน วิชาคหกรรม จริยธรรม แล้วแต่บุคคลในครอบครัวไม่ได้ร่วมมือกันทำให้เด็กดูเป็นตัวอย่าง การสอนสิ่งต่างไปย่อมสูญเปล่าโดยสิ้นเชิง เทียบได้กับว่ามีลูกสาวนิสัยอย่างไรเปรียบได้กับกระจกสะท้อนเงาตัวผู้ปกครองเองด้วยเช่นกัน

เก้าอี้หัดนั่ง พัดลม USB สบู่อาหรับขิง

ลูกในวัยอนุบาล.."มีแฟน"!

         คงเป็นเรื่อง ที่น่าตกใจมากเมื่อลูกเดินมาบอกว่า"หนูมีแฟน" ด้วยวัยเพียง 3-5 ขวบ เกิดอะไรขึ้นกับสังคมในปัจจุบัน สิ่งแวดล้อมในโรงเรียน ความเอาใจใส่จาก ผู้ปกครองและครูบาดตกบกพร่องตรงไหนกัน เด็กอาจพูดแค่สนุกปากแต่ในใจ ผู้ปกครองแล้วนั้นคงจะวิตกไม่น้อยหากเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น เราควรจะแก้ปัญหาตรงจุดไหน อย่างไรเพื่อไม่ให้วิถีชีวิตที่ลัดขั้นตอนขนาดนี้เกิดขึ้นได้ในวัยอันไม่สมควร

วิเคราะห์สาเหตุ:

 1.การดูสื่อมากเกินไป ทั้งๆที่มีการแจ้งเตือนช่วงก่อนเข้าละครแล้วนั้นว่าเหมาะสำหรับวัยไหน แต่คงไม่อาจกีดกั้นความอยากรู้อยากเห็นช่างจดจำไปได้แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธไม่ให้เด็กดูได้เช่นกัน

2. การละเลยความเอาใจใส่ที่เข้มงวดกับบางเรื่องของผู้ปกครองเอง ที่ไม่แนะนำให้เด็กเข้าใจพฤติกรรมบางอย่างที่ไม่ได้ผิดหากแต่ยังไม่ถึงเวลาที่จะทำในตอนนั้น การที่ ผู้ปกครองเห็นเป็นเรื่องไม่น่าวิตกกังวลนั้นถือว่าเป็นการสร้างพฤติกรรมแฝงให้เด็กรับรู้ว่านั่นคือสิ่งที่ทำได้

3. การที่ผู้ปกครองรู้สึกสนุก ตลกไปกับคำพูดของเด็กว่ามีแฟนแล้ว เป็นสิ่งที่เรียกได้ว่าส่งเสริมกันเลยทีเดียว เมื่อผู้ใหญ่ไม่ได้ห้าม ไม่ทักเลยอีกทั้งส่งเสริมไปด้วยเด็กจึงคิดว่าสิ่งนั้นไม่ผิดเลย เสมือนให้ท้าย

4. การละเลยจากฝ่ายครู อาจารย์ที่ไม่ดูแล และขาดความรับผิดชอบต่อสังคม ด้วยว่าครูเป็นผู้ดูแลสังคมที่เป็นหมู่คณะแต่ขาดคุณสมบัติดังกล่าว เด็กจึงคิดว่าในสังคมโรงเรียนเด็กสามารถจับคู่ได้เพศชายหญิง เล่นบทบาทสมมุติพ่อแม่ที่เกินจริง (เนื่องด้วยที่บ้านไม่สามารถทำได้) ระหว่างเพศชาย/หญิงเลือกเฟ้นจากหน้าตาเป็นหลัก จึงเกิดการจับคู่อีกทั้งเพื่อนๆที่คอยล้อเลียนจนเกิดความเคยชินในพฤติกรรมนี้

5. เด็กมีปมด้อยในเรื่องของครอบครัวไม่ครบจึงสรรหาสิ่งทดแทนในเพศตรงข้ามก่อนวัยอันควรมากและเร็วเกินไป รวมไปถึงขาดในเพศเดียวกันเช่นลูกสาวขาดแม่ ลูกชายขาดพ่อ

6. เพื่อนเล่นแถวบ้านมีเพศตรงข้ามมากเกินไป เช่นมีลูกสาวแต่ทั้งหมู่บ้านมีเพื่อนเล่นเพศชายเกิน80% เด็กจึงเกิดความเคยชินในการได้สัมผัสเพื่อนต่างเพศได้มากขึ้นตามไป

7. เด็กขาดการได้รับการส่งเสริมที่เหมาะสม มีขีดจำกัดในการเล่น เช่นเด็กผู้หญิงเล่นแต่ตุ๊กตาไม่เคยมีหุ่นยนต์หรือเครื่องมือซ่อมแซมบ้านเลย เมื่อได้เห็นเพื่อนชายเล่นของเล่นของเพศตนเองจึงเกิดความประทับใจว่าเก่ง เท่ห์ อยากอยู่ใกล้ๆเพื่ออาจจะมีโอกาสได้เล่นหรือสัมผัสบ้าง จึงเกิดความรู้สึกที่ว่าอยากเพื่อนต่างเพศมาคอยทดแทนสิ่งที่ขาดหายไป ทั้งๆที่ตนก็สามารถเล่นได้แต่ขาดการส่งเสริมที่ดี

แนวทางแก้ไข:

1.    ลดปัญหาจากการดูทีวี ละคร สื่อต่างๆที่ส่งเสริมไปในทางที่ไม่ดี หรือจำเป็นต้องดูควรคอยให้คำแนะนำในขณะที่ดูร่วมกัน คอยสอน ยกตัวอย่างเปรียบเทียบสิ่งที่ดีและไม่ดี ควรทำหรือไม่ควรทำ และควรทำในวัยไหนเมื่อไหร่ ไม่กีดกั้นแต่ไม่ได้ส่งเสริม อาจจะยากมากเพราะทั้งในละคร สื่อและชีวิตจริงเป็นสิ่งที่เด็กเห็นตลอดเวลา ควรให้คำแนะนำตามสถานการณ์ที่พบเจอ

2.    ควรใส่ใจกับพฤติกรรมลูกตั้งแต่วัยเด็กว่ามีความสนใจไปทางไหนเป็นพิเศษ เป็นไปในทิศทางใด เพื่อที่จะสามารถป้องกันดูแลได้ทันเวลา การให้ความใส่ใจนั้นไม่ใช่เพียงแต่การสอนให้มีพัฒนาการที่ดี เรียนหนังสือเก่ง หากแต่การใช้ชีวิตในสังคมวงกว้างที่มีหลายระดับอายุอยู่ด้วยนั้นเป็นข้อจำกัดในการสร้างภาพให้เห็นความแตกต่าง ผู้ปกครองจึงควรถือโอกาสนี้ให้คำแนะนำไปในตัวเลย

3.    ชัดเจนในคำสั่งสอน ให้เด็กรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่สำคัญที่ผู้ปกครองเน้นย้ำ ไม่เพียงแต่การปล่อยไปตามคำพูดของเด็ก และหมั่นทบทวนคำสอนนั้นเป็นระยะไม่ทิ้งช่วงเพราะเด็กอาจหลงลืมไปได้ตามเวลาและวัย และควรเป็นอย่างยิ่งที่จะคอยตรวจสอบทัศนคติของเด็กเกี่ยวกับเรื่องเพศศึกษา รับฟังและคอยแนะนำเด็ก ถามไถ่ถึงวิธีแก้ปัญหาจากตัวเด็กเองเพื่อให้คำสั่งสอนนั้นเป็นกลางและเด็กสามารถยอมรับได้ด้วยว่าตนเองมีส่วนร่วมในการแก้ปัญหานั้นด้วยตัวเอง

4.    คอยสอบถามพฤติกรรมเด็กจากครูผู้สอนว่าในขณะอยู่ที่โรงเรียนนั้นมีพฤติกรรมอย่างไร ออกไปในทางไหน การเข้าสังคมของเด็กเป็นเช่นไร เช่น ชอบเล่นกับเด็กผู้ชายหรือผู้หญิงมากกว่ากัน ยามว่างเด็กทำกิจกรรมอะไรบ้าง และควรสอบถามถึงแนวทางร่วมกันแก้ปัญหาหากเกิดปัญหาเรื่องนี้ขึ้น ในลักษณะขอความร่วมมือไม่ใช่บังคับครูให้ดูแลเด็กของเราเป็นพิเศษ อาจเกิดความไม่พอใจและละเลยไปเลยก็ได้

5.    ควรสอนให้เด็กยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้นในครอบครัวเมื่อต้องมีบุคคลใดบุคคลหนึ่งหายไปให้เด็กปรับสภาพ และคอยสอบถามถึงความต้องการทดแทนของเด็กอยู่เสมอ เมื่อเด็กขาดความรักมักจะหาสิ่งทดแทนผู้ปกครองจึงควรใส่ใจที่จะคอยสังเกตพฤติกรรมด้วยเช่นกัน
6.    คอยจำกัด ดูแล และสอนในการคัดเลือกการเล่นกับเพื่อนให้รู้ว่าเพื่อนแบบไหนดีไม่ดี ลักษณะการเล่นของเด็กชายและเด็กหญิงต่างกันอย่างไร

7.    สร้างความสมดุลในการเล่น ให้ได้เล่นทั้งของเล่นเด็กชายและเด็กหญิง เด็กจะทราบเองว่า อะไร อย่างไรที่เหมาะสมกับตัวเค้า หากไม่มีให้เลือกเลยเด็กจะคอยมองแต่สิ่งที่ไม่มีและจะค้นคว้า ทำทุกอย่างให้ได้มาหรือได้มองใกล้ๆก็พอใจแล้ว เมื่อเด็กได้ใกล้ชิดกับเพศตรงข้ามมากเกินไป เด็กจะซึมซับและเกิดความใกล้ชิดกันบางทีอาจจะเกินขอบเขตเป็นที่แปลกตาแก่คนทั่วไป ทั้งนี้ไม่ได้จำกัดมากแต่หากเกิดความสมดุลแล้วเด็กจะพัฒนาไปทางที่ดีขึ้น

หากเราให้ความสนใจแต่เรื่องเรียน การเล่น จนไม่มองพฤติกรรมลูกที่ค่อยๆเปลี่ยนไปนั้นอาจส่งผลเสียในภายหลังและอาจไม่ทันได้แก้ไขใดๆได้ การใกล้ชิดก่อให้เกิดความผูกพันและอยากยึดครองสิ่งนั้นมาเป็นของตน เด็กก็เช่นเดียวกัน อำนาจที่แสดงออกได้อาจไม่ใช่การพาไปดูหนัง กินข้าว หากแต่เป็นเพียงการสร้างจินตนาการขึ้นเองและแสดงออกในทางคำพูดมากกว่า อาจมีปฏิกิริยาร่วมเช่น เขินอายเมื่ออยู่ใกล้ การแบ่งขนมให้ หากผู้ปกครองแนะนำส่งเสริมไปในทางที่ดีเด็กก็จะเรียนรู้ได้ว่า การมีเพื่อนต่างเพศไม่ใช่เรื่องผิดแต่ควรวางตัวให้เหมาะสมเพื่อไม่ให้เกิดความเสียหายกับอีกฝ่าย อีกทั้งยังเป็นการรักษาระดับหน้าที่ของวัยเด็กที่ควรมุ่งแต่การศึกษาเป็นหลัก ไม่ออกนอกลู่นอกทางก่อนวัยอันควร จึงควรได้มีการร่วมมือกันระหว่างเด็ก ผู้ปกครองและครู เพื่อให้เด็กได้มีการเจริญเติบโตที่น่ารักสมวัยต่อไป

เก้าอี้หัดนั่ง พัดลม USB สบู่อาหรับขิง

สอนลูกชายให้เป็นสุภาพบุรุษ

น่าจะเป็นภาพที่น่ารักหากเราได้มีลูกชายเดินจูงมือ ถือของให้คอยให้การช่วยเหลือปกป้องแม่ได้ในฐานะผู้ชายคนหนึ่ง เมื่อเรามีลูกชาย สิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นในใจคือคำว่า สุภาพบุรุษ ในสายตาของคนรอบข้างจึงเป็นที่น่าชื่นชมนักหากภาพที่เห็นนั้นคือลูกชายของเราเองที่กำลังแสดงความเป็นสุภาพบุรุษออกมาให้คนพบเห็นจนน่าอิจฉา ความเป็นสุภาพบุรุษของผู้ชายนั้นเราสามารถปลูกฝังได้ตั้งแต่เยาว์วัย ตั้งแต่เค้าเริ่มเรียนรู้คำว่าหน้าที่ และเริ่มมีความรับผิดชอบเพื่อที่ลูกโตขึ้นไปจะเป็นสุภาพบุรุษที่มีคุณภาพไม่ใช่เพียงสร้างภาพให้คนอื่นเห็นเพื่อต้องการแค่คำเยินยอ

การสร้างความเป็นสุภาพบุรุษหรือคุณสมบัติของผู้ชายที่พึงมี สามารถปลูกฝังได้ดังนี้

1. สอนให้รู้จักหน้าที่ของตนเองและใส่ใจกับสิ่งที่ทำด้วยความตั้งใจ ไม่ใช่เพียงการทำในสิ่งที่ตนสนใจเป็นครั้งคราวแล้วเลิกราไป ควรเน้นให้เด็กทำในสิ่งที่เค้าสนใจและส่งเสริมให้จนถึงที่สุด แนะนำ นำพาไปให้ถึงเป้าหมายให้ได้

2. สอนให้เป็นเด็กที่ขยันขันแข็ง สู้งาน ไม่บ่นจู้จี้จุกจิกกับเรื่องเล็กๆน้อยๆ มองข้ามผ่านจุดที่คิดว่าไม่น่าจะก่อเกิดประโยชน์ใดแต่ให้หันกลับไปมองอีกสิ่งที่น่าจะเป็นประโยชน์มากกว่าและมุ่งมั่นทำให้เสร็จสิ้น

3. การให้เกียรติเพศตรงข้าม หมายถึงเพศที่อ่อนแอกว่าทั้งผู้หญิงและสาวประเภทสองที่เรียกได้ว่าอาจมีความเป็นผู้หญิงเต็มตัวจากฮอร์โมนที่เค้ามีมากจนเกินไป ทั้งด้วยสรีระและความอ่อนโยนในความเป็นหญิงนั้น ในบางครั้งบางเรื่องย่อมต้องพึ่งเพศชาย ดังนั้นไม่ควรรีรอในการที่จะให้ความช่วยเหลือหรือเสียสละ และควรสอนให้ช่วยเหลือโดยไม่หวังผลตอบแทนใดๆ

4. มีความเห็นอกเห็นใจแก่บุคคลที่อายุน้อยกว่าที่เรียกว่าเด็กจนไปถึงผู้สูงอายุด้วยว่าเป็นวัยที่ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้มากนัก ความคิดการตัดสินใจอาจช้ากว่าหรืออาจไม่รอบคอบเท่า เพราะฉะนั้นการช่วยแสดงความคิดทางการเป็นผู้นำย่อมส่งผลให้เพศชายได้มีความเป็นสุภาพบุรุษมากขึ้น

5. ควรสอนให้รู้จักมองผ่าน ไม่ขี้ฟ้องกับเรื่องที่คิดว่าไม่ใช่ของเรา เพราะการเข้าไปก้าวก่ายเรื่องของคนอื่นนั้นเป็นสิ่งที่ควรจะเกิดขึ้นอีกทั้งเป็นการละเมิดสิทธิ์ของผู้อื่นอีกด้วย

6. ควรสอนให้หลีกเลี่ยงการพนัน ยาเสพติดต่างๆเพราะผู้ชายจะดีไม่ดีไม่ใช่มาจากภาพที่สร้างขึ้นเพื่อเรียกร้องความสนใจหากแต่เป็นภาพลักษณ์ที่ควรออกมาจากจิตใจเอง

7. สอนให้รู้จักวางแผน ไตร่ตรอง รอบคอบ เพื่อในอนาคตที่ต้องเป็นเสาหลักให้แก่ครอบครัวที่ต้องอาศัยความเป็นผู้นำเป็นที่ตั้งเพราะฉะนั้นการตัดสินใจจึงควรมีความหนักแน่นไปด้วย

8. สอนให้รู้จัก แพ้ ชนะ อภัยมีน้ำใจเป็นนักกีฬา อาจด้วยการส่งเสริมให้เล่นกีฬาเพื่อเด็กจะได้เรียนรู้กฎของการอยู่ร่วมกันในสังคมอย่างมีระเบียบวินัยได้ และกล้ายอมรับความจริงกับข้อผิดพลาดอย่างสมเหตุสมผล

9. สอนให้เป็นนักคิดไม่ใช่ผู้ตามตลอดเวลา ให้รู้จักแก้ปัญหาต่างๆด้วยเหตุผลไม่ใช่อารมณ์

10.สอนให้รู้จักความกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ การปลูกฝังให้เด็กมีความกตัญญูนั้นนับเป็นข้อที่สำคัญมาก ไม่ละทิ้งบุพการียามเจ็บไข้ หรือมีความทุกข์ปล่อยให้อยู่เพียงลำพังโดยปราศจากคนอยู่ข้างการเสียสละความสุขส่วนตนเพื่อให้บุพการีมีความสุข

11.หลีกเลี่ยงการใช้ความรุนแรง ก้าวร้าวในบ้าน เพื่อไม่ให้เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้เห็น เด็กสามารถจดจำและเรียนรู้พฤติกรรมนั้นได้ตลอดเวลา อีกทั้งควรอธิบายถึงสาเหตุจากเหตุการณ์เลวร้ายจากสื่อ สังคม และสิ่งรอบตัว สอนให้รู้จักข้อเสียของการแสดงพฤติกรรมรุนแรงและผลที่ตามมาจากความก้าวร้าวนั้น

12. สร้างตัวอย่างที่ดีให้เห็น เช่น เมื่อเด็กดูการ์ตูนจะมีฮีโร่ต่างๆ ผู้ปกครองสามารถแนะนำได้ว่าข้อดีของการมีพฤติกรรมเช่นนี้นั้นจะส่งผลอย่างไร อีกทั้งตัวบุคคลจริงที่มีให้เห็น น่ายกย่องสรรเสริญรวมไปถึงคุณพ่อที่ต้องสร้างพฤติกรรมที่ดีกับคุณแม่ให้เด็กดูเป็นตัวอย่างด้วย

13. สอนให้ลูกหัดทำงานบ้านด้วยตัวเอง ในแต่ละช่วงวัยจะมีงานบ้านที่เหมาะสม ผู้ปกครองจึงควรค่อยๆสอนให้เด็กรู้สึกว่าเป็นหน้าที่ของตัวเอง เป็นสิ่งที่ตัวเอง"ต้อง"ทำ เพราะเมื่อโตขึ้นไปผู้ชายส่วนใหญ่จะผลักภาระให้ฝ่ายหญิงโดยใช้คำว่าไม่ใช่หน้าที่ แต่หากมีการช่วยทำงานบ้านจากฝ่ายชายแล้วการแบ่งเบาภาระหน้าที่นี้นั้นจะให้เกิดความสมดุลในการครองคู่ได้ดีอีกด้วย

คำว่าสุภาพบุรุษนั้นหากมองจากภายนอกแล้ว ก็คงเปรียบเหมือนดาวที่ประดับบนบ่า มีขีดมีขั้นตามมุมมองต่างกันไปแต่หากดูที่การกระทำที่แสดงออกมาแล้ว ดาวบนบ่านั้นเทียบได้เท่ากับดาวที่ประดับบนฟ้า ใครๆก็ต่างมองด้วยความชื่นชม หวังไขว่คว้าและน่ายินดีหากผู้ใดได้มาครอบครอง สำหรับผู้ปกครองแล้วหากสามารถสอนบุตรให้มีความเป็นสุภาพบุรุษได้แล้วนั้น สิ่งที่เหลือคงจะเป็นเรื่องความน่าภาคภูมิใจว่าอย่างน้อยคุณสมบัติโดยรวมนั้นคงเรียกได้ว่า เป็นคนดี ได้อย่างแน่นอน

เก้าอี้หัดนั่ง พัดลม USB สบู่อาหรับขิง

คุณแม่ติดช้อปออนไลน์ แก้ปัญหาอย่างไรดี?

"Fค่ะ*!... ในโลกของการช้อปปิ้งในยุคนี้ง่ายดายเพียงกดปุ่มF ที่คีย์บอร์ด" การจับจ่ายซื้อของในปัจจุบันมีให้เลือกหลายช่องทาง มากจนหาที่ว่างแทบไม่มี เดินไปทางไหนหันไปทางไหนมีแต่ของสวยๆงามๆ แม้กระทั่งก้มหน้านิ้วจิ้มก็ยังซื้อของได้ แบบนี้หรือเปล่าที่เรียกว่า "บ้าช้อป" คุณแม่หลายๆคนคงมีพฤติกรรมนี้อยู่และแก้ปัญหาไม่ได้สักที เนื่องจากความน่ารักของเสื้อผ้า รองเท้า หมวก เครื่องประดับต่างๆ เมื่อถูกโยงเข้ากับความน่าเอ็นดูไร้เดียงสาแล้ว มันช่างเข้ากันได้ดีจริงๆ พฤติกรรมการเสพสินค้าออนไลน์เกิดขึ้นจากอะไร มากเกินไปจะมีผลอย่างไร และแก้ปัญหาได้อย่างไรไม่ให้รู้สึกเหมือนว่า "มากเกินไปรึเปล่า"

วิเคราะห์พฤติกรรม:

1. พฤติกรรมทดแทนปมด้อยในวัยเยาว์ หมายถึงในวัยเด็กอาจไม่ค่อยมีของเล่นที่ได้จากการซื้อมากนัก อาจมีแค่เพียงของเล่นเอามาประยุกต์เอง เช่น กระป๋องนมเอามาเจาะทำฝักบัว แกนในทิชชู่เอามากล้องส่องทางไกล เสื้อผ้าของใช้ที่มีได้มาจากการทำขึ้นเองแบบง่ายๆปักๆเย็บๆต่อๆตอกๆเมื่อมีโอกาสจึงสรรหาทุกสิ่งทุกอย่างมาทดแทนความรู้สึกที่ขาด

2. ชอบของใหม่ ของเล่นที่เคยมีอาจไม่ล้ำนำสมัยได้แต่ของมือสอง มีคนให้มา หรือต่อจากของพี่หรือเพื่อนแบ่งให้จึงไม่รู้สึกว่ามีอะไรที่เป็นของตนเอง

3. มีของเล่น ของใช้ เสื้อผ้าน้อยชิ้นแต่ต้องใช้ ใส่ให้นานที่สุดซ่อมแล้วซ่อมอีก วนกลับมาใช้ใหม่อยู่ตลอดเวลา

4. ในมุมกลับกันทั้งหมด ถูกปลูกฝังมาจากการเลี้ยงดูท่ีผิดๆ เคยได้ตลอดเวลา มีของใหม่อยู่เสมอ เป็นที่1ตลอดเวลา จึงมาถึงคำว่าไม่เคยพอผิดกับข้อ1-3ที่เรียกว่าแทบจะไม่ค่อยได้มี

5. ชอบดูสื่อโฆษณาที่คอยกระตุ้นความอยากได้อยากมี นั่งดูไปก็ย้ำไปว่าทำอย่างไรให้ได้มาครอบครอง

6. ขาดความยั้งคิดในจุดที่เรียกว่าพอ

7. เมื่อได้ของใหม่มาสักชิ้น มักได้รับคำชมว่าสวย เลือกเก่ง เหมาะดี เลยทำให้รู้สึกว่าเป็นผู้สันทัดกรณีในการเลือกหา จึงมักนิยมของใหม่มากกว่าของมือสอง หรือมีคนให้

8. บ้านมีฐานะมีกำลังพอที่จะซื้อหาได้รวมไปถึงสื่อที่มีตอนนี้ก็ง่ายแก่การซื้อ สะดวกโอนเมื่อมีการใช้บริการธุรกรรมทางอินเตอร์เนท

ผลเสียของการมีอุปนิสัยซื้อง่ายจ่ายคล่อง:

1. เงินออมลดลงหรือแทบไม่มี บางครั้งอาจชักหน้าไม่ถึงหลัง มีหนี้สินล้นตัว เกิดการกู้หนี้ยืมสิน
2. มักถูกมองว่าใช้เงินเก่งซึ่งทั้งๆที่บางทีก็อาจบริหารเงินได้ดีอยู่แล้ว
3. สุขภาพจิตบั่นทอนเนื่องด้วยมีความต้องการอยากได้อยู่ตลอดเวลา บางรายอาจเป็นมากจนถึงขั้นต้องปรึกษาจิตแพทย์ถึงพฤติกรรมการซื้อของ
4. ไม่สามารถทำกิจกรรมอื่นได้อย่างมีสมาธิ เนื่องจากจดจ่ออยู่กับการมองหาสิ่งที่ต้องการตลอดเวลา
5.สุขภาพเสีย กล้ามเนื้อไม่ได้รับการใช้งานที่ถูกต้อง สายตาเสียจากการจ้องมองเป็นเวลานานบนหน้าจอ รีบทานรีบดื่มเพื่อจะมาเฝ้าหน้าจอ
5.ไม่สามารถมีปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้างได้ ทำให้บกพร่องในหน้าที่การงานไป
6.เสียเวลามากเกินความจำเป็น
7. เปลืองไฟเนื่องจากต้องใช้คอมฯ ใช้โทรศัพท์มือถือ สัญญานเน็ทตลอดเวลา

อาจแก้ปัญหาได้ดังนี้

1.ลดเวลา/จำกัดเวลาในเล่นคอมพิวเตอร์หรือโทรศัพท์เพื่อการซื้อของ เปลี่ยนเวลาที่หายไปจากการลด/จำกัดไปหากิจกรรมอื่นทำ ทำความสะอาดบ้าน จัดบ้าน สันทนาการต่างๆ

2. ตั้งเป้าหมายว่าจะเข้ามาดูอะไร เพื่ออะไรจำเป็นหรือไม่อาจโดยการจดบันทึกไว้ล่วงหน้า

3. ตั้งงบประมานในการซื้อของต่อเดือนๆ

4. หาแหล่งเงินเก็บที่มีเงินปันผลที่ดีกว่า เพื่อเพิ่มความอยากเก็บให้มากกว่าอยากจ่าย

5. ควรเปรียบเทียบราคาให้ดีระหว่างเวปนั้น เพจนี้ โพสนั้นเพื่อจะได้ของดีและราคาที่เหมาะสมจริงๆ

6.ใช้เวลาให้ตรงตามกำหนดเช่น ต้องทำงานกี่โมงถึงกี่โมงแม้จะเป็นเพียงแม่บ้านก็ตาม

7. จดบันทึกสิ่งของที่อยากได้จริงๆ

8.จำกัดวง แหล่งซื้อขายให้เหลือน้อยที่สุดเพื่อตัดปัญหาการทำตามกระแส ยึดติดสมัยนิยมใหม่

8. ควรจัดสรรปันส่วนการใช้เงินโดยแบ่งเงินเก็บ/เงินใช้/เงินออมได้

9. ของเก่าที่ยังใช้ได้ อาจนำไปขายมือสองเพื่อนำเงินมาหมุนเวียนการซื้อของใหม่ แหล่งขายของมือสองมีมากมายอาจโดยตั้งราวขาย ตลาดนัดจนถึงในเวป

10.การหักห้ามใจในการใช้เงินไม่ว่าจะทางออนไลน์หรือใช้เงินสดซื้อมา ข้อนี้ถือว่ายากมากแต่ก็ง่ายมากแค่ไม่ทำ หยุดทำ ละเลิก


ไม่ว่าการใช้เงินจะเป็นไปในทางใด สิ่งที่ได้มาล้วนสนองความอยากมีทั้งสิ้น เมื่อได้มาแล้ว พอแล้ว มากแล้ว ควรแบ่งปันให้สังคม ผู้ด้อยโอกาสบ้างเพื่อเป็นการตอบแทนสังคม การใช้เงินในทางที่เหมาะที่ควร ลดปัญหาการสร้างหนี้ หากทำได้ชีวิตจะสมดุล พอดี เพียงพอ มีกินมีใช้มีเหลือก็น่าจะนับว่า ใช้ชีวิตได้คุ้มค่าแล้ว

หมายเหตุ :
F หมายถึง CONFIRM ยืนยัน ตกลงซื้อสินค้าชิ้นนั้นๆ เป็นสัญลักษณ์ของโลกออนไลน์ เป็นที่รู้กันว่าใคร F ก่อนได้ก่อนเพราะบางครั้งต้องแย่งกันซื้อเลยทีเดียว

พัดลม USB สบู่อาหรับขิง

การละเล่นที่ถูกหลงลืมตามกาลเวลาแต่ก็ทำให้เรายิ้มได้เมื่อนึกถึง

    จากอดีตถึงปัจจุบันการละเล่นไทยที่นับย้อนไป 30 ปีที่แล้ว หากเราลองนั่งๆนึกๆย้อนๆกลับไป คงไม่น่าจะหนีพ้น การจับกลุ่มกับเพื่อนแถวบ้าน แบ่งทีมชายหญิงบ้าง เล่นร่วมกันบ้าง นั่งนึกๆหลายๆคนคงมีรอยยิ้มขึ้นมาเล็กๆปล่อยใจจินตนาการไป ตอนนั้นเราทำอะไรอยู่ เรียนป.อะไร เล่นกับใคร เล่นอะไร พอเวลาเปลี่ยนโดนข้ามกาลเวลาด้วยช่วงวัยที่โตขึ้นจนมาถึงวัยทำงาน มานึกออกอีกทีก็ตอนที่เรามีลูกเอง ครั้นเมื่อจะเล่นกับลูกอีกทีคราวนี้จึงถึงบทจะสรรหากิจกรรมวัยเยาว์มาให้นึกย้อน ยิ้มมุมปากจึงเริ่มเกิดขึ้นมาอีกครั้งว่าเราก็เคยเป็นเด็กแบบนี้นี่เอง

-ตบแปะ เมื่อต้องมีผู้เล่น 2 คนนั่งสลับมือตบไปๆมาๆ มีบทกลอนมั่วๆให้เราท่องจำ ปากท่องไปมือตบไป ทำท่าทำทางกันอย่างน่ารัก อาทิ นางเงือกน้อย ตบบนตบล่าง ตบหน้าตบหลัง ตบพร้อมๆกัน 1 2 3 ...หรือจะเป็น โดเรมอน โดเรมี.. ก็ยังคงทำให้เราใช้เวลาระหว่างรอคาบเรียนได้จับคู่กับเพื่อนที่ถูกใจนั่งเล่นกัน

- ทอยตุ๊กตายาง เป็นกิจกรรมยอดฮิตของพวกผู้ชายที่บางทีพาเอาพวกผู้หญิงก็หลวมตัวเข้าไปเล่นด้วยก็มี เป็นเกมส์ที่เอาตุ๊กตายางตามการ์ตูนยอดฮิตมาพันกับลวดเพื่อหน่วงน้ำหนักให้สามารถทอยได้เข้าใกล้เส้นมากที่สุด ใครคาบเส้นถือว่าเป็นผู้ชนะ ไม่แปลกใจเลยที่ผู้ชายมักจะแม่นเรื่องระยะทาง สิ่งที่ได้ประโยชน์จากกิจกรรมนี้หากไม่รวมเรื่องการพนันเข้ามา คงน่าจะเป็นเรื่องการใช้สายตาในการกะระยะ

- อีกาฟักไข่ เกมส์นี้สนุกจริงๆเลยสามารถเล่นได้ทั้งชายหญิงโดยต่างคนต่างถอดรองเท้ากองรวมกันไว้ ใครโดนเป็นอีกาต้องนั่งคร่อมกองรองเท้าสูงเท่าภูเขาก็มีหากผู้เล่นมีจำนวนเยอะก็คูณ2เข้าไปรองเท้า1คู่มี2ข้างแล้วใช้ถ่านวงรอบเอาไว้ ให้ต่างคนต่างแย่งรองเท้าในวงของตัวเองออกมาให้ได้ ใครแย่งมาไม่ได้เป็นข้างสุดท้าย คนนั้นต้องเป็นอีกาคนต่อไป สร้างความสนุก เสียงหัวเราะ ลุ้นระทึกได้ตลอดเวลา

- บอลลูนสี เกมส์นี้น่าขันนัก หากวันไหนนัดกันเล่นเกมส์นี้แล้ว บอกได้เลยว่าในวันรุ่งขึ้น ทุกคนจะใส่เสื้อผ้าที่มีสีสันออกมาเพื่อที่จะได้มีสีในตัวเยอะขึ้น เมื่อคนเป็นต้องยืนอยู่บนรอยยางมะตอยที่ยาเส้นระหว่างถนนไว้หรือการใช้ถ่านมาลากไว้ คนเป็นจะพูดสี โดยใช้คำว่า บอลลูนสี.. อะไรก็ว่าไป ใครมีสีนั้นสามารถผ่านได้สบายใจ ส่วนใครไม่มีสีที่กำหนดต้องหาวิธีหลอกล่อเอาตัวข้ามเส้นไปให้ได้ก็ถือว่ารอด ดังนั้นคนเป็นนอกจากจะต้องไวแล้วยังต้องสังเกตให้ได้ว่าใครที่วิ่งช้าและไม่มีสีอะไร เราก็ใช้สีนั้นมาพูด เพื่อที่คนเป็นจะได้ออกมาเล่นบ้าง เกมส์นี้ให้ประโยชน์ในเรื่องของความเร็ว การใช้ทักษะการสังเกต สายตา ถือว่าเป็นเกมส์มีสีสันและเรียกเหงื่อกันได้ทีเดียว

- ซ่อนหาโป้งแปะ ใครเป็นคนปิดตาก็จะนับ 1-100 เพื่อให้เวลาเพื่อนๆได้มีเวลาหาที่ซ่อน โดยอาจตั้งกฏว่าห้ามซ่อนในบ้าน ให้ซ่อนแถวบ้านตรงไหนก็ตามแต่ เมื่อนับเสร็จจึงเริ่มออกหาเพื่อน หากหาเจอให้เรียกว่าโป้ง จนกว่าจะครบจำนวนเพื่อน แต่หากไม่ครบแล้วมีผู้เล่นคนสุดท้ายมาแปะ ผู้ค้นหาก็ต้องเป็นต่อไป แต่หากสามารถค้นหาเจอได้ทุกคน คนแรกที่ถูกโป้งจะต้องเป็นผู้เป็นคนหาต่อไป สนุกมากเลยทีเดียวเกมส์นี้ ประโยชน์ที่ได้รับ นอกจากจะสร้างความสามัคคีในกลุ่มเพื่อนแล้วในการช่วยกันพยายามแปะให้ได้เพื่อไม่ให้คนถูกเจอคนแรกเป็น ถือเป็นน้ำใจในวงเพื่อน น่ารักมากเกมส์นี้

- ปิดตาทายว่าใคร คนเป็นจะต้องปิดตาไล่จับเพื่อนในวงโดยห้ามออกนอกเส้นและผู้เป็นจะนับ1-10 ให้ทุกคนหาตำแหน่งที่ตนต้องหยุดเมื่อคนเป็นนับถึง10 คนเป็นจึงเริ่มคลำเริ่มหาแบบตาบอด พอจับโดนใครให้คลำๆแล้วทายว่าใคร ถ้าทายถูกคนนั้นต้องมาเป็นคนปิดตาคนต่อไป เกมส์นี้นอกจากจะฝึกการสังเกตจากการจำบุคลิกท่าทางของเพื่อนให้ได้แล้ว สัมผัสกลิ่นก็มีส่วนช่วยเยอะ เมื่อแต่ละคนมีกลิ่นตัวที่ไม่เหมือนกันไม่นับรวมการแบ่งแยกชายหญิงก็ถือว่าเกมส์นี้ฝึกทักษะสัมผัสได้เยอะทีเดียว

ประโยชน์ของการเล่นกิจกรรมแบบนี้ร่วมกันมีดังนี้

- การรักษากฎ ไม่ว่าจะมีกิจกรรมใดให้เลือก กฎกติกาที่ถือเป็นที่ยอมรับกันเลยนั่นคือการ โอนอยออก และเป่ายิ้งฉุบ ถือเป็นกฎแรกของการเลือกผู้เป็น เป็นการสร้างนิสัยการเคารพกฎหมู่ อีกทั้งเป็นสร้างนิสัยการยอมรับความจริงได้ดีอีกด้วย
- สุขภาพร่างกายแข็งแรงจากกิจกรรมนั้นๆ
- สร้างความสามัคคี การเห็นอกเห็นใจกันเองในหมู่มิตรภาพเพื่อน
- สร้างนิสัยความซื่อสัตย์ในตัวเอง เพราะเกมส์บางเกมส์อาจมีการโกงกันได้ การไม่พยายามขี้โกงถือเป็นสิ่งที่ต้องบอกตัวเองเสมอๆว่าเราจะไม่เอาเปรียบใคร
- สร้าง/กระชับความสัมพันธ์ในหมู่เพื่อน
- สร้างนิสัยน้ำใจนักกีฬา ในการรู้แพ้รู้ชนะให้อภัย

ทั้งหมดที่กล่าวมานี้คาดว่าคงสร้างรอยยิ้มได้ไม่มากก็น้อย แล้วคุณล่ะ มีเกมส์กีฬาอะไรบ้างในวัยเด็กให้ได้นึกถึง

พัดลม USB สบู่อาหรับขิง

กลัวลูกหายติดป้ายชื่อดีหรือไม่

เมื่อเรามีความจำเป็นต้องพาลูกน้อยไปด้วยในห้างสรรพสินค้า ตลาดหรือแหล่งชุมชนที่คนพลุกพล่าน ผู้ปกครองย่อมมีความกังวลใจ กลัวว่าลูกจะพลัดหลงหรือหาย เราจึงคิดวิธีนำร่องแรกเลยคือการติดป้ายชื่อ อย่างน้อยคงจะทำให้อุ่นใจได้ว่าเมื่อลูกเราหายไป ต้องมีคนพามาคืนเราได้แน่นอนแต่ในทางกลับกัน เมื่อเรารู้สึกอุ่นใจ สบายใจแล้วว่าเด็กจะไม่สูญหายแน่นอน ก่อให้เกิด “ความประมาท”  ระหว่างทำกิจกรรม ไม่สนใจดูแลบุตรเท่าที่ควร ปล่อยเด็กละเลยสายตา และก็มีหลายครั้งหลายเหตุการณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้นกับเด็กที่เป็นวัยอยากรู้อยากเห็น คำถามก็คือเกิดขึ้นได้อย่างไร ในเมื่อเรามีป้ายชื่อแล้วทำไมยังหายอีก

    ข้อดีของการติดป้ายชื่อ
1.    สามารถทำให้ผู้พบเห็นสามารถแจ้งผู้ปกครองได้ทันที เมื่อพบเจอเด็กสูญหาย
2.    สามารถนำเด็กไปส่งยังบ้าน สถานที่อาศัย ได้ในกรณีที่ติดต่อผู้ปกครองไม่ได้
3.    สามารถสร้างความคุ้นเคยกับเด็กได้ทันที
4.    ผู้ปกครองรู้สึกสบายใจเมื่อติดป้ายชื่อนี้แล้วว่า จะได้พบตัวคืนแน่นอนกรณีพลัดหลงหรือสูญหาย
ข้อเสียของการติดป้ายชื่อ
1.    คนร้ายอาจอาศัยป้ายชื่อ เรียกชื่อในการทำความคุ้นเคย สร้างความสนิทสนมกับเด็กได้ เพราะเด็กจะคิดว่าในเมื่อรู้จักชื่อเรา ก็น่าจะเป็นคนที่เราไปด้วยได้หรือพาเราไปแม่ได้ เด็กก็จะไปโดยไม่สงสัยเลยว่าอาจเป็นการลักพาตัว
2.    เมื่อคนร้ายได้ชื่อ ที่อยู่ที่ติดมากับตัวเด็กแล้ว ก็จะท่องจำ เมื่อมีการตรวจสอบหากกรณีที่ถูกจับได้และเป็นผู้ต้องสงสัย คนร้ายจะตอบข้อมูลได้ตรงตามความจริง หากมีเปรียบเทียบคำตอบกับเด็ก เจ้าหน้าที่ก็จะปล่อยตัวไป
 
การป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ สามารถทำได้หลายวิธี อาทิ การให้เด็กเรียนรู้การออกนอนสถานที่ การชี้นำการป้องกันกรณีเกิดการสูญหายพลัดหลง การพาเด็กให้รู้จักสถานที่เฉพาะหากเกิดการพลัดหลง  การสอนให้เด็กไม่ไว้ใจคนแปลกหน้า การสอนให้เด็กรู้จักวิธีป้องกันตัวอง การให้เด็กท่องจำเบอร์โทรผู้ปกครองหากอยู่ในวัยที่สามารถท่องได้แล้ว เพราะเมื่อเทียบระหว่าง ป้ายชื่อกับการท่องจำนั้น ประโยชน์และโทษนั้นต่างกันไปโดยสิ้นเชิง การไม่มีป้ายชื่อตัดปัญหาความไว้ใจในป้ายชื่อ ให้กลับมาคอยระแวดระวังมากขึ้นเพราะเมื่อคนร้ายจูงเด็กไปได้ โดยที่เด็กไม่ร้อง ไม่แสดงอาการตกใจ

ป้ายชื่อนี้ก็ถือว่าไม่สำคัญเลยหากเปรียบเทียบกับความเอาใจใส่ในการดูแลบุตรหลานอย่างใกล้ชิด และควรมั่นใจว่าสถานที่พาไปไม่เสี่ยงต่อการพลัดหลง หากผู้ปกครองสามารถดูแลได้ดี จับมือจูงมือ คอยดูไม่ให้ห่างสายตา ปัญหาเหล่านี้ก็จะไม่เกิดขึ้น หากผู้ปกครองรักและใส่ใจบุตรหลานของท่านให้มากขึ้น ปัญหาอาชญากรรมก็ลดลงไปตามกัน 

พัดลม USB สบู่อาหรับขิง

เลือกสอนลูกวิธีไหน ได้ผลเร็วกว่ากัน

    ผู้ปกครองหลายๆคนเคยมีปัญหาเรื่องการสอนลูกให้มีความรู้ทักษะ การเรียนรู้สมตามวัย ดูเหมือนจะเป็นเรื่องยากมากหากผู้ปกครองยึดติดกับคำว่า เดี๋ยวไปโรงเรียนก็รู้เอง จะสายไปหรือไม่หากเราปล่อยเวลาให้ล่วงเลยไปวันๆเล่นปนเรียนรู้ไปตามประสาหรือเลือกที่จะสอนเองโดยใช้ทั้งหมดที่ผู้ปกครองมีประสบการณ์มาสั่งสอน หรือเข้าเรียนตามคอร์สสั้นๆที่ต้องเสียเงินแพงๆ หรือปล่อยไปให้ครูที่โรงเรียนสอนเอง แล้วปัญหาหรือสิ่งที่จะได้รับกลับมา จะเป็นอย่างไร จึงมีเหตุผลหลายอย่างมาเปรียบเทียบประกอบการตัดสินใจให้ลองดูกันค่ะ

1. การเรียนการสอนที่บ้าน หรือที่เรียกว่า Home School การสอนแบบนี้เป็นการสอนชนิดที่เรียกว่า ทุ่มทุนสร้าง เลยทีเดียว พ่อแม่ต้องสรรหาทุกสิ่งทุกอย่างมาสอนมาเล่น เพื่อเสริมทักษะในการเรียนรู้ ยิ่งในปัจจุบันสื่อกานสอนสำเร็จรูปได้ทำออกมามากมายและมีราคาถูกด้วย โดยผ่านผู้คิด วัดผลมาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผู้ปกครองเพียงแค่เอามาประยุกต์ใช้ให้เหมาะสมกับเด็กและถูกต้องกับการใช้งานเพียงเท่านั้นเอง ซึ่งมีข้อดีในเรื่องราคาถูก หาซื้อง่ายซึ่งมีขายตามร้านเครื่องเขียน ร้านหนังสือ ตามเว็ปไซต์ต่างๆ หรือจนไปถึงสามารถทำเองได้

ข้อดี
1. ผู้ปกครองสามารถ วิเคราะห์ประเมินทักษะการเรียนรู้ได้ด้วยตัวเอง สามารถทราบได้ถึงความเร็ว/ช้า ในการเรียนรู้ของบุตรได้เอง
2. สร้างความภาคภูมิใจให้ผู้ปกครองเองในเรื่องของการเลี้ยงดูได้อย่างเต็มที่จากตัวเราเอง
3. การสอนแบบนี้ต้องอาศัยองค์ประกอบหลายอย่าง ใช้ความคิดสร้างสรรค์เป็นที่ตั้ง จึงทำให้เด็กได้เรียนรู้วิธีการเอาตัวรอดไปในตัว

ข้อเสีย
1. ไม่สามารถวัดผลได้ทันทีต้องอาศัยเวลาในการวัดผลเด็กอย่างน้อย 1-2ปี
2. เกิดความยุ่งยากในการเลือกสรรสื่อต่างๆที่จะใช้ในการสอน
3. หากผู้ปกครองเป็นคนใจร้อน ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้ การสอนแบบนี้ดูจะไม่ค่อยเหมาะเนื่องจากเด็กจะมีความกดดันไปในตัวว่าต้องทำให้ได้เพียงแค่ให้ผู้ปกครองพอใจ พาลไปถึงการหวังที่จะได้รับคำชมเชย ของรางวัลในทุกครั้งที่ทำได้

2. การเรียนพิเศษเป็นคอร์สระยะสั้น
ในสมัยนี้สถาบันการสอนมีมากมายให้เลือก ใครดังใครมีเด็กที่ประสบความสำเร็จจากสถาบันตนเองยิ่งมากเท่าไร ชื่อเสียงก็มีมากตามไป

ข้อดี

1. สถาบันเหล่านี้มีมาตราฐานการสอนโดยผ่านการทดสอบจากองค์กรที่มีมาตราฐานรองรับเพื่อให้สามารถดำเนินการธุรกิจได้
2. มีบุคคลากรที่น่าเชื่อถือในการดำเนินงาน เช่น ครูจากโรงเรียนดังๆมาสอนเองหรือผู้ที่ประสบความสำเร็จมาเป็นผู้สอนเสียเอง
3. ผู้ปกครองสามารถไว้ใจได้ในเรื่องของผลการเรียนรู้ของเด็ก มีการวัดผลที่ได้มาตราฐาน

ข้อเสีย

1. มีค่าใช้จ่ายที่สูงไม่ว่าจะเป็นค่าใช้จ่ายในเรื่องการศึกษาหรือการเสียเงินระหว่างวัน
2. ไม่สะดวกหากต้องมีเรื่องการเดินทางเข้ามา
3. เนื่องจากการศึกษาในเรื่องเดียวกันอาจมีหลายสถาบันที่ต้องเลือก จึงเกิดความหนักใจในการเลือกสถาบันที่ดีที่สุด

3. เรียนตามหลักสูตรในโรงเรียน
การเรียนแบบนี้ต้องรอให้ถึงเกณฑ์อย่างต่ำ2ปีครึ่ง ดังนั้นการเรียนการสอนจะผ่านจากครูผู้สอนที่มีกระทรวงรองรับ มีแบบฝึกหัดที่สามารถนำไปใช้ประกอบการเรียนการสอบได้เลยเป็นแนวทางมาอยู่แล้ว

ข้อดี

1. มีค่าใช้จ่ายที่แน่นอนตามค่าเทอมของโรงเรียนที่เราเลือก
2. สามารถวางใจได้ในชื่อเสียงของโรงเรียนที่เราเลือกไว้
3. เป็นไปตามแบบแผนการเรียนการสอนปกติ

ข้อเสีย

1. อาจเกิดความกังวลใจเมื่อต้องไปสอบแข่งขันกับสถาบันอื่น
2. อาจมีค่าใช้จ่ายเพิ่มในเรื่องของการทำกิจกรรมของโรงเรียน เช่น เทศกาลต่าง งานวันแม่ วันครู
3. เนื่องจากทางโรงเรียนมีนโยบายการเรียนการสอนที่แน่นอน เราไม่สามารถที่จะก้าวก่ายหลักสูตรนั้นได้เลยนอกจากเรียนพิเศษหลังเลิกเรียน

4. ไม่สอนอะไรเลยปล่อยให้เรียนรู้เองไปตามธรรมชาติ
หมายถึงปล่อยให้โตไปเอง เรียนรู้เอง อาจแค่ซื้อของเล่นมาให้ตามวัย แล้วก็ทิ้งให้เด็กอยู่กับการ์ตูนกับกองของเล่นแล้วแต่เขาจะหยิบจับอะไรมาเล่น ลักษณะนี้ส่วนมากออกไปในแนวฝากผู้ใหญ่ในบ้านดูแล หรือพี่เลี้ยงที่จ้างมาทำงานบ้าน มาดูแลเด็กหรือเติบโตในต่างจังหวัดมีธรรมชาติเป็นเพื่อนเล่นไปวันๆ

ข้อดี

1. เด็กมีความคิดสร้างสรรค์เองตามจินตนาการของตนเอง
2. เด็กไม่กดดันอะไรเลย มีความเชื่อมั่น ความเป็นตัวเองสูง เนื่องจากการเล่นแบบนี้เด็กสามารถลองผิดลองถูกด้วยตัวเอง
3. เด็กสามารถต่อยอดความคิดได้เอง

ข้อเสีย

1. หากผู้ปกครองไม่ดูแลใกล้ชิดเด็กอาจเกิดอันตรายได้จากการเล่น
2. เด็กอาจไม่มีการดูแลรักษาของเล่น ทิ้งๆขว้างๆ ของพัง
3. เด็กจะไม่รู้จักเรื่องระเบียบวินัย เล่นแล้วก็แล้วไปไม่เก็บให้เข้าที่ เรื่องนี้นับว่าสำคัญมากเพราะการเก็บของเล่นเข้าที่นั้น ทั้งนี้ต้องเก็บให้เหมือนเดิม ไว้ให้ถูกที่ เด็กถึงจะเข้าใจเรื่องกระบวนการได้ดี

    ไม่ว่าจะสอนเด็กด้วยการเลือกแบบไหน อยู่ที่เราจะใส่ใจเขา ที่จะช่วยสอน ช่วยดูแล ช่วยควบคุม เพราะวัยเด็กมีความไม่นิ่งอยู่ในตัว จะเรียนจะเล่นอะไรคงต้องใช้สมาธิทั้งสิ้น ผู้ปกครองจึงควรหันมาสนใจเรื่องสมาธิ น่าจะถือเป็นทางออกที่ดีที่สุด ส่วนเรื่องการเลือกวิธีนั้นคงต้องเป็นไปตามกาลเทศะ ความจำเป็นในการเลี้ยงดู รายได้ ที่จะนำมาเป็นหลักในการตัดสินใจ

พัดลมมือถือ สบู่อาหรับขิง

เลี้ยงลูกด้วยกฎเกณฑ์เพื่อสร้างวินัยหรือยืดหยุ่นให้ลูกได้ผ่อนคลาย

    ตามพื้นฐานการสร้างครอบครัวในแต่ละครอบครัวจะมีกฎเกณฑ์ในบ้านไม่เหมือนกันตามวีถี ประเพณี การเลี้ยงดูอบรมกันมาจากรุ่นปู่ย่าตายายหรือข้อตกลงระหว่างคู่สามีภรรยาที่เพิ่งแต่งงานสร้างครอบครัว บ้างก็เคร่งครัดเหมือนอยู่ในวัง บ้างก็ไม่เน้นกฎระเบียบอะไรมาก ถือว่าค่อยๆอยู่ค่อยๆปรับ แต่ในระหว่างระยะทางการสร้างครอบครัวได้มีบุตรเข้ามามีส่วนร่วม ก่อให้เกิดความสับสนระหว่าง คำว่า กฎเกณฑ์เพื่อวินัยหรือยืดหยุ่นเพื่อสร้างสรรค์ เราควรทำอย่างไรดีเพื่อให้ลูกได้มีคุณภาพชีวิตที่ดีแต่มีวินัยคู่กัน
กฎเกณฑ์ กติกา สร้างวินัย  คือการสร้างข้อตกลงระหว่างบุคคลในครอบครัวเพื่อการอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข แต่เมื่อมีลูกน้อยเข้ามา สิ่งเหล่านี้จะเป็นตัวแปรที่สำคัญในการปลูกฝังให้เด็กรู้จักคิด ไตร่ตรอง และซื่อสัตย์ โดยอาจมีสิ่งที่ต้องคำนึงได้ดังนี้

-    ช่วงอายุ การสร้างกฎเกณฑ์ตั้งแต่วัยเด็กที่มีช่วงอายุตั้งแต่  1 ขวบขึ้นไปถือว่าสำคัญมาก เนื่องจากวัยนี้เป็นวัยที่เด็กกำลังจดจำ เรียนรู้ ลองผิดลองถูก ไม่สนใจว่าอะไรทำได้หรือไม่ได้ ลักษณะจะออกไปทางเล่นเพื่อเรียนรู้มากกว่า หากผู้ปกครองสามารถค่อยๆแทรก สร้างระเบียบวินัยในการเล่น ก็ถือว่าเป็นการเริ่มสร้างและเพิ่มความหมายของคำว่ากฎเกณฑ์ให้ลูกได้ไม่น้อยเช่นกัน เช่น การเล่นของเล่นแล้วเก็บให้เป็นที่ การวางจุดวางแก้วน้ำเมื่ออยากทานน้ำให้เดินมาจุดนี้และวางที่เดิม การเริ่มสอนเรื่องบีบยาสีฟันแต่เพียงพอดี การไม่เปิดน้ำทิ้งไว้ สิ่งเหล่านี้ ผู้ปกครองสามารถสอดแทรกไปได้ และเมื่อเด็กเริ่มโตขึ้นเด็กจะสามารถเรียนรู้เรื่องต่างๆได้รวดเร็วจากการมีพื้นฐานที่ดีในวัยเด็ก

-    พฤติกรรมเลียนแบบ จากการมองผู้ปกครองเป็นหลัก เด็กจะอยากทำตาม หากผู้ปกครองทำในสิ่งที่ดี ถูกต้อง มีวินัยแล้ว การสอนให้รู้จักคำว่าวินัยนั้นแล้วแทบจะไม่จำเป็นที่จะต้องจับเด็กมานั่งสอนให้เป็นเรื่องเป็นราวแค่เพียงเป็นตัวอย่างที่ดีเท่านั้น

-    สื่อสร้างสรรค์ ในปัจจุบันมีสื่อที่เกี่ยวกับเด็กๆมากมาย ทั้งในแง่การให้ความสนุก เพลิดเพลิน สอดแทรกความรู้ สอดแทรกจริยธรรม เน้นวิชาการ จนไปถึงการร่วมตอบคำถามระหว่างการชม เด็กจะไม่สามารถแยกแยะได้ถึงวัตถุประสงค์ของการชมจะยึดติดแค่เพียงสนุกเท่านั้น ผู้ปกครองควรจำแนกสื่อเหล่านั้นให้ดี การให้เด็กได้สัมผัสสื่อต่างๆ โดยมีผู้ปกครองอยู่ข้างๆค่อยๆสอนเด็กให้รู้จักคำว่า รู้จักดูรู้จักคิด จะช่วยให้เด็กได้รู้จักการนำไปใช้ได้ดีกว่าการนั่งดูเฉยๆผ่านๆไป

     ข้อเสียของการปลูกฝังให้เด็กยึดติดกับคำว่ากฎเกณฑ์มากเกินไป  

-    อาจก่อให้เด็กมีความเครียดสะสมโดยไม่รู้ตัว จนไม่สามารถทำอะไรได้เลย

-    เด็กจะมีความระแวงตลอดเวลาในเรื่องการทำให้พ่อแม่ผิดหวัง รู้สึกผิดตลอดเวลา เพราะเมื่อกฎเกณฑ์เยอะ คำว่าห้าม อย่าทำ หยุด จะเยอะไปตามกัน เด็กจะซึมเศร้า ไม่สดใสตามวัย เป็นเด็กขี้ระแวงและคอยจับผิดเพื่อนหรือคนอื่น จนอาจกลายเป็นเด็กขี้ฟ้องไปได้

-     จากการที่จะต้องคอยระวังไม่ให้ผิดตลอดเวลานั้น  ทำให้ศักยภาพการเรียนรู้ถดถอยไป ไม่สามารถเรียนรู้สิ่งใหม่ได้รวดเร็วเพราะยังย้ำคิดย้ำทำในจุดเดิมว่าถูกแล้วหรือไม่ ดีแล้วหรือไม่ ดีพอหรือไม่ ทุกคนพอใจหรือไม่

-    เด็กจะมีโลกส่วนตัวสูง เป็นโลกที่ไม่มีกฎเกณฑ์ใดๆ ตรงกันข้ามกับความเป็นจริงโดยสิ้นเชิง ไม่สุงสิงกับใคร อาจเล่น คุยแต่กับตุ๊กตา สร้างโลกส่วนตัวให้กับทุกสิ่ง เนื่องจากค้นพบว่าตัวเองจะมีความสุขมากหากได้เป็นคนควบคุมสิ่งเหล่านั้นด้วยตัวเองไม่ใช่พ่อแม่หรือบุคคลอื่น

ความยืดหยุ่นในการเลี้ยงดู หมายถึง การที่มีกฎเกณฑ์อยู่เป็นหลักแต่ไม่ยึดติดมาก คอยแต่จะอะลุ่มอล่วยตามเวลา โอกาสและสถานที่ การยืดหยุ่นจะส่งผลให้เด็กจะรู้สึกผ่อนคลายและยินดีที่จะรับสิ่งใหม่ๆได้โดยไม่ปิดกั้นความคิด สามารถปล่อยให้สิ่งที่ควรจะเป็นเป็นไปตามกาลเวลา ตามโอกาส เพราะฉะนั้นการสอนให้เด็กรู้จักความยืดหยุ่นนั้นค่อนข้างเป็นเรื่องยากมาก เด็กจะเรียนรู้แค่ ซ้ายก็คือซ้าย ขวาก็คือขวา เด็กจะไม่รู้จักคำว่าตรงกลางเป็นอย่างไร เพราะฉะนั้นการสอนให้เด็กรู้จักคำว่าพอดี เพียงพอ น่าจะเป็นสิ่งที่ดีและง่ายแก่การเข้าใจได้ดีกว่า แต่ในภาคปฏิบัตินั้น ความยืดหยุ่นในกฎเกณฑ์นั้นจะเป็นเพียงสิ่งที่พ่อแม่ต้องเรียนรู้เอง ไม่สามารถบอกหรือบ่งชี้เฉพาะให้เด็กท่องจำได้

ข้อเสียของการยืดหยุ่นจนมากเกินไป

-    เด็กจะไม่สามารถตีความหมายของคำว่า วินัยได้ชัดเจน เด็กจะคิดแค่เพียงว่า ไม่เป็นไร ก่อให้เกิดปัญหาในอนาคตเรื่องของความไม่ใส่ใจ ไม่ตั้งใจในการทำสิ่งนั้นๆให้สำเร็จได้ จนอาจเป็นภาระแก่ผู้อื่นในอนาคตได้

-    เด็กจะรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องเชื่อฟังผู้ปกครองมากเท่าที่ควร จนก่อให้เกิดความก้าวร้าวได้ในที่สุด

-    ผู้ปกครองจะปกครองเด็กได้ยากกว่าเดิม เพราะเมื่อเด็กยึดติดแล้วว่า กฎมีไว้ยืดหยุ่นได้ เด็กจะไม่สนใจกฎที่สำคัญอื่นๆได้เลย คิดแต่เพียงจะหาช่องทางหลบหลีกกฎเกณฑ์จนเมื่อมีปัญหาจนต้องมีการลงโทษแล้วเด็กจะโกหก หาช่องทางหลบหลีกปัญหา ไม่กล้าสู้ยอมรับความจริง จนในที่สุดเด็กจะไม่หวังพึ่งผู้ปกครองอีกต่อไปก่อให้เกิดปัญหาการพึ่งยาเสพติดตามมาได้

ไม่ว่าผู้ปกครองจะเน้นการเลี้ยงดูแบบใดแล้ว ความพอดีในการเลี้ยงดู ความเหมาะสมตามวัย การสอนให้รู้จักกาลเทศะ เลือกปฏิบัติให้ถูกต้องตามวีถีปฏิบัติ   ถือว่าเป็นสิ่งที่สำคัญไม่น้อยกว่าความรักที่ต้องให้โดยสม่ำเสมอและตลอดเวลา มิใช่เลือกว่าวันนี้จะเน้นย้ำเรื่องนี้แต่อีกวันกลับเฉยเมยกับสิ่งนั้น  ความสม่ำเสมอนั้นจะก่อให้เกิดความเคยชินก่อร่างสร้างตัวจนกลายเป็นนิสัยที่ติดตัวไปจนโต มากเกินไปก็ไม่ดี น้อยเกินไปก็ไม่ดี เมื่อผู้ปกครองพบปัญหาจึงควรวิเคราะห์ นำปัญหามาแก้ไขก่อนแล้วจึงค่อยๆสอนให้เด็กได้เรียนรู้ในลักษณะสอนด้วยความเอ็นดูมิใช่การสั่งให้ทำ จึงจะถือว่า การสอนด้วยความรักดีกว่าตีแล้วให้จำ เพียงเท่านี้ ไม่ว่ากฎเกณฑ์จะมากเพียงใดแล้ว เด็กจะรู้สึกยินดีและพร้อมปฏิบัติตามด้วยความเข้าใจ

พัดลม USB สบู่อาหรับขิง

เป็นเหาตอนตั้งครรภ์ ทำอย่างไรดี

รู้จักเหา :

"เหา" ที่พบบ่อยในเด็กวัยเรียน เป็นการติดต่อทางการสัมผัสโดยตรง สามารถติดกันได้ง่าย จากการใช้หวี แปรง ร่วมกัน การใช้หมวก ร่วมกัน การใช้หมอน ที่นอนร่วมกัน จากศีรษะคนหนึ่งไปที่ศีรษะอีกคนหนึ่ง ซึ่งหากจะคิดไปแล้วว่าเกิดขึ้นได้แต่วัยเด็กเท่านั้น จริงๆแล้วไม่ใช่เลย ในผู้ใหญ่ก็สามารถติดได้ด้วยเช่นกันจากการคลุกคลีกับลูกๆ

ของเราเอง ดังประสบการณ์เมื่อตอนตั้งครรภ์ลูกคนเล็กได้ประมาณ 6-7 เดือน รู้สึกคันศีรษะมากและสระผมทุกวันแต่ก็ยังคันอยู่ หลังจากนั้น ประมาณ 10 วันรู้สึกเหมือนมีมดหรือแมลงมาไต่ที่หน้าผากด้วยความไวของมือจึงหยิบมาดูทันที สังเกตลักษณะแล้วเห็นว่าดิ้นเลยจัดการบี้ด้วยความไม่รู้และคาดไม่ถึงจึงไม่ได้สนใจแต่อย่างใด แต่แล้วก็ยังคันศีรษะตลอด พาลนึกไปถึง “เหา” จึงรู้สึกกังวลและลองค้นหาทางอินเตอร์เน็ทซึ่งก็พบว่ามีลักษณะดังกล่าวตรงกับตัวที่เราได้เจอในวันนั้น ด้วยความที่คาดไม่ถึงและไม่ยอมรับความจริงจึงไปดูที่หน้ากระจกอีกครั้ง ดูบริเวณที่คันมากๆ สังเกตเห็นไม่อะไรขาวๆจึงรูดมาลองบีบดู ได้ยินเสียงดังแป๊ะ จึงสรุปได้เลยว่า ไม่ว่าจะอายุเท่าไร เหาก็สามารถเกิดขึ้นได้เสมอ

จึงถึงเวลาที่ต้องศึกษาอย่างละเอียดแต่ด้วยยังตั้งครรภ์อยู่จึงต้องใช้หลักการหลีกเลี่ยงสารเคมีทุกชนิด ทั้งยาฆ่าเหา น้ำส้มสายชู ผิวมะกรูดซึ่งหายากสำหรับวิถีชีวิตในคอนโดมิเนียม ยิ่งใบน้อยหน่านั้นไม่ต้องกล่าวถึงหรือแม้กระทั่งตัดทิ้งด้วยความเสียดายว่าผมยาว จึง ไม่สามารถทำได้ด้วยประการทั้งปวง จึงจำเป็นที่ต้องหาวิธีที่ดีที่สุดที่จะรักษาเหาได้ด้วยความปลอดภัยและง่าย

วิธีกำจัด "เหา" โดยไม่ต้องตัดผม ไม่ต้องพึ่งสารเคมีต่างๆ

การเตรียมการ:

1. เตรียมหวีเสนียด(หวีซี่ถี่ๆ หาซื้อได้ง่ายๆที่ตลาดนัด)
2. เบียร์ 1 ขวด
3.ผ้าเช็ดผม แบบที่ตามร้านทำผมใช้เพื่อนำมาหมักผม
4.ขันน้ำ
5.กระดาษสีขาว อาจใช้กระดาษ A4 เพื่อที่จะสังเกตได้ง่ายเมื่อต้องตรวจว่ายังมีหลงเหลืออยู่หรือไม่
6.ครีมนวดผมหรือครีมหมักผมสามารถนำมาใช้ได้หมด
7.น้ำมันมะพร้าว (มีหรือไม่มีก็ได้)

ลงมือทำ:

1. นำผ้าขนหนูที่ยังคงแห้งเตรียมใส่ขัน
2.ก้มศีรษะให้ปลายผมอยู่ในขัน
3.เทเบียร์ลงบนหนังศีรษะให้ทั่วศีรษะ โดยที่เบียร์จะไหลลงไปในขันที่มีผ้า
4.ม้วนผมขึ้นและนำผ้าชุบเบียร์ในขันให้บิดให้หมาด แล้วนำมาพันหมักผมไว้
5 .ทิ้งไว้นานประมาณ3-4 ชม. หรือจนกว่าผ้าเกือบแห้ง
6. แกะผ้าออกซึ่งยังไม่ต้องล้าง ใส่ครีมนวดผม หรือครีมหมักผม พันผ้าไว้อีกครั้งและหมักผมต่ออีกประมาณ15-20 นาที
7.จากนั้นนำหวีเสนียดมาหวีสางออกให้เรื่อยๆจนกว่าจะคาดว่าพอจะหมดแล้ว โดยที่ตัวแม่เหานั้นจะหลุดหล่นลงมาด้วย ในส่วนนี้จะยังไม่หมดไปในทีเดียว หากแต่ต้องทำอีกหลายครั้ง
8.ล้างผมออกด้วยน้ำธรรมดามาหมักผมต่อด้วยน้ำมันมะพร้าว
9.ควรทำวันละ 2 ครั้งเช้าเย็น โดยใช้ขั้นตอนเดียวกันนี้
10. ทำติดต่อกัน 3-4 วันจนกว่าหรือจนกว่าจะแน่ใจว่าหายแล้ว

เนื่องด้วยจากการเป็นเหานี้ เกิดขึ้นในช่วงตั้งครรภ์ อาจเกิดการดูแลรักษาตัวนั้นค่อนข้างยากอีกทั้งเมื่อต้องภาระจากครอบครัว หรือมีบุตรที่ต้องดูแล งานบ้านที่ต้องทำ จึงทำให้อาจละเลยไป ยิ่งรวมไปถึงการมีเด็กในบ้าน สิ่งที่ต้องทำอย่างสม่ำเสมอคือ คอยตรวจตราเส้นผมไม่ว่าจะเด็กผู้ชายหรือผู้หญิงก็มีสิทธิ์เป็นได้ทั้งคู่ มิใช่แต่เด็กผู้หญิงด้วยกันเท่านั้น ผู้ปกครองจึงควรใส่ใจทั้งบุตรของตนเองอีกทั้งคอยสอบถามครูประจำชั้นด้วยเช่นกันว่ามีเด็กคนไหนเป็นด้วยหรือไม่ การแจ้งครูประจำชั้นนั้นสำคัญมากและจำเป็นต้องได้รับความร่วมมือกันทั้งสองฝ่าย หมายถึง การคัดแยกเด็กที่สามารถจะแพร่พันธุ์ได้ การใช้หวีแยกหรือควรมีหวีประจำตัวกันไป

รวมไปถึงการแจ้งผู้ปกครองของเด็กทั้งที่เป็นและไม่เป็นให้ช่วยกันสอดส่องดูแลกันให้มากขึ้นกว่าเดิม อีกทั้งการขอความร่วมมือไปยังผู้อำนวยการโรงเรียนด้วยเช่นกันเพื่อคัดกรอง แยกเด็กที่อาจติดกันจากการมีสังคมนอกห้องเรียน อาทิเช่น การขึ้นรถโรงเรียนด้วยกันนั่งชิดกันเป็นต้น

ดังนั้นเราจะเห็นว่า เรื่องของเหาๆ ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ ไม่ว่าจะเกิดขึ้นในช่วงวัยใดล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องที่เรียกว่า โรคติดต่อ ทั้งสิ้น เราจึงควรใส่ใจดูแลรักษาร่างกาย ผม เล็บให้สะอาดอยู่เสมอ เป็นการสร้างลักษณะนิสัยที่ดีอีกทั้งเป็นการปลูกฝังให้เด็กรู้จักป้องกันตนเองและรู้จักวิธีรักษาได้ต่อไปได้ด้วยเช่นกัน

พัดลมมือถือ สบู่อาหรับขิง

10 เทคนิคการสอนให้พี่น้องรักกัน ทำได้ไม่ยาก

ตามหลักการวางแผนครอบครัวที่เหมาะสมคือ ควรมีบุตรได้เพียง 2 คน อ้างอิงจากสมาคมวางแผนครอบครัว ครั้นจะมีเพียงคนเดียวก็เกรงว่าลูกไม่มีเพื่อนเล่น กลัวว่าไม่มีพ่อแม่แล้วลูกจะไม่มีใคร หลายครอบครัวจึงตัดสินใจที่จะมีอีกหนึ่งคนหวังเพียงให้เค้ารักกัน พึ่งพาอาศัยกันแบบจริงใจ มีความรักให้กันแบบที่ไม่มีใครสามารถเทียบได้ แต่จะทำอย่างไรให้พี่น้องรักกัน ไม่เป็นเพียงลมปากที่พ่อแม่คอยสั่งให้"ต้องรักกัน"

เทคนิคการสอนให้พี่น้องรักกัน
 

1. การใช้สรรพนามพี่และน้องแทนตัว ซึ่งเป็นคำจำกัดความ เป็นคำที่มีความหมายในตัวอยู่แล้ว พี่ก็คือผู้ที่เกิดก่อน น้องก็คือผู้ที่เกิดทีหลัง ไม่ว่าจะอ่อนกว่าด้วยวัน เดือนหรือปี การลำดับนั้นย่อมสำคัญเป็นไปตามหลักธรรมชาติ ผู้ปกครองจึงควรสอนให้ลูกได้เรียกพี่ว่าพี่ และน้องก็แทนตัวเองว่าน้อง เช่น พี่เต้ย น้องต่าย
 

2. การสอนให้รู้จักหน้าที่ที่พึงมีตามหลักอายุ หมายถึง ลูกคนที่โตกว่าย่อมมีประสบการณ์มาก่อน จึงควรสอนให้เป็นไปในทางพี่สอนน้อง น้องทำตามพี่ด้วยความเต็มใจ
 

3. การสอนให้รู้จักแบ่งปัน เสียสละ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กับพี่กับน้อง โดยความสำคัญระหว่างพี่น้องอาจต้องมาก่อนเพื่อน หากการช่วยเหลือในครอบครัวยังมีไม่ได้ก็จะหาความจริงใจจากคนภายนอกก็ทำได้ยากเช่นกัน
 

4. การสอนให้เห็นคุณค่าของกันและกัน ผู้ปกครองควรเน้นย้ำให้ทั้งพี่และน้องตระหนักถึงการมีกันและกัน ซึ่งหากขาดใครไปสักคนก็เปรียบเหมือนบ้านที่แตกพัง กิจกรรมบางอย่างในครอบครัวต้องอาศัยคุณค่าของการอยู่ร่วมกันจึงจะเกิดความสุขที่แท้จริง อาทิ การจัดงานวันเกิด หากจัดโดยไม่ครบครอบครัว งานในวันนั้นก็จะสนุกไม่ได้เลย
 

5. การสอนให้รู้จักอภัย ถ้อยทีถ้อยอาศัยไม่ใช้กำลังเพื่อการได้มา มีบ่อยครั้งที่พี่น้องตีกันเพื่อแย่งของกัน จึงเป็นหน้าที่หนึ่งที่ผู้ปกครองต้องเปรียบเหมือนกรรมการคอยห้ามและตัดสินอย่างยุติธรรม ไม่เอนเอียงไปข้างคนที่ตนรักหรือเพียงเพราะอ่อนแอกว่าเพราะในบางครั้งก็ไม่จำเป็นเสมอไปว่าพี่ต้องยอมน้องในทุกกรณี พี่อาจได้รับการตัดสินให้เป็นฝ่ายที่ถูกต้องบ้างก็เป็นได้
 

6. เลิกพฤติกรรมการแข่ง ผู้ปกครองไม่ควรใช้คำว่าชนะหรือแพ้ ไม่ว่าจะแข่งอาบน้ำ กินข้าว เก็บของเล่น ทำการบ้านรวมไปถึงผลการเรียน อาทิ ใครเร็ว ใครทำก่อน ใครคะแนนดีกว่า จะเป็นฝ่ายชนะซึ่งในความเป็นจริงแล้วอีกฝ่ายอาจกำลังทำด้วยเช่นกันแต่อาจช้ากว่าด้วยบุคลิกหรือความรอบคอบที่มีมากกว่าจึงไม่อาจเปรียบเทียบได้เลยกับคำว่าแพ้หรือชนะ ก่อให้เกิดอุปนิสัยแก่งแย่งชิงดีเพื่อให้พ่อแม่กล่าวชมว่าทำได้เร็วดังใจพ่อแม่ ซึ่งเด็กจะจำฝังใจไปถึงตอนโต ว่าเมื่อคนแพ้มักต้องได้รับความอับอายที่ทำการสำเร็จได้ช้ากว่า อาจส่งผลให้เกิดความอิจฉา ทำการโดยความไม่รอบคอบและไม่ยอมรับอาจความจริงได้เลยว่าตนเป็นฝ่ายแพ้
 

7. เน้นย้ำการลงโทษที่เท่าเทียมและยุติธรรม ไม่เอนเอียงฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ควรมีการซักถามถึงที่มาที่ไปให้ดีเสียก่อนลงโทษ เพราะในบางครั้งภาพที่เห็นอาจไม่ใช่คำตอบที่แท้จริงก็เป็นได้ อาจสร้างความน้อยเนื้อต่ำใจในการโดนลงโทษทั้งที่ไม่ผิดหรือเป็นความผิดเล็กๆน้อยๆที่เกิดจากการเล่นกันเพียงเท่านั้นเอง
 

8. สอนให้มีการดูแลซึ่งกันและกัน ในยามเจ็บป่วยให้ดูแลเช็ดตัวหาน้ำให้ทานในสิ่งที่ช่วยได้เล็กๆน้อยๆ ชี้ให้เห็นถึงความเจ็บปวดของอีกฝ่ายที่มี เมื่อมีความทุกข์ ควรสอนให้พี่หรือน้องได้รับการปลอบประโลมจากอีกฝ่ายอีกทั้งสอนให้รู้จักหาเหตุผลที่ถูกต้องมาอธิบายหรือปลอบประโลม มิใช่เพียงเข้าข้างโดยไม่มองว่าอะไรควรหรือไม่ควร
 

9. ผู้ปกครองควรหากิจกรรมร่วมกันให้พี่และน้องได้ทำ อาทิการร่วมกันจัดสวน จัดบ่อปลา ออกกำลังกายที่เป็นคู่ เล่นดนตรีที่ไปในทางเดียวกัน เพื่อเสริมกำลังนันทนาการร่วมก่อให้เกิดความสุขและรอยยิ้มได้ระหว่างพี่น้อง
 

10. สร้างประเด็นให้ช่วยวิเคราะห์และช่วยกันสรุป ผู้ปกครองควรใช้โอกาสพิเศษต่างๆ ถกเถียงประเด็นที่คิดว่ามีความแตกต่างในทัศนคติของแต่ละคนและร่วมสรุปถึงทางออกหรือภาพรวมในสิ่งที่ควรจะเป็น อาทิ เมื่อดูข่าวแล้วผู้ปกครองควรตั้งประเด็นให้ถกเถียง โดยถามความคิดเห็นจากพี่และน้องและให้ร่วมสรุปประเด็นนั้นๆด้วยกันโดยไม่มีใครผิดหรือถูก ข้อนี้นับว่าสำคัญมาก เป็นการสอนให้เคารพกันและกันไปในตัว ช่วยคิดช่วยทำ เพราะในอนาคตข้างหน้า ความคิดเห็นที่ไม่ลงรอยกันนี้คือจุดเปลี่ยนของการอยู่ร่วมกันได้

ทั้ง10 เทคนิคนี้จะเห็นว่าทำได้ไม่ยากหากเพียงแต่ผู้ปกครองใส่ใจและพยายามทำให้ดีที่สุด อนาคตข้างหน้าก็จะได้มีความอุ่นใจ มั่นใจว่าพี่น้องจะรักกันไปตราบนานเท่านาน จะไม่มีใครทิ้งใครหากใครคนหนึ่งลำบาก ซึ่งนับได้ว่าเป็นความหวังสุดท้ายของการมีลูกหลายคน ดังคำที่ว่า "เมื่อมีลูกหวังเพียงได้พึ่งพิงยามแก่เฒ่า แต่เมื่อพ่อแม่ไม่อยู่แล้วหวังพวกเจ้าจะไม่ทอดทิ้งกัน จะรักกันตลอดไป"

 พัดลม USB สบู่อาหรับขิง

เสริมความฉลาด ด้วยของเล่นที่หาง่ายๆในบ้าน

                เมื่อเข้าวัยซน วัยแห่งการเรียนรู้ของเจ้าตัวน้อย ก็มักจะมองหาของเล่นต่างๆที่มีอยู่ในบ้านมาเล่นเกือบทุกอย่าง  คุณพ่อคุณแม่หลายๆท่านก็คงจะหาซื้อของเล่นมาให้กับลูกเพื่อช่วยเสริมพัฒนาการของลูกรัก

            แต่สำหรับดิฉัน ไม่ต้องหาซื้อให้เปลืองเงินเลยค่ะ  เพราะของเล่นราคาแพงๆพอเด็กเล่นเบื่อแล้วก็หมดราคาได้เหมือนกัน  สู้เรานำของใช้ที่มีอยู่ในบ้าน มาประยุกต์ใช้ให้เกิดประโยชน์กับเจ้าตัวน้อยก็เพียงพอแล้วค่ะ

            ดิฉันใช้ของที่มีอยู่ในบ้านมาให้เจ้าสองแฝดได้เล่น  เช่น  กล่องใส่นมที่เราซื้อมาชงให้กับลูกนั่นแหล่ะค่ะ  เอามาให้เล่น ลูกชอบค่ะ เพราะเค้าชอบเคาะให้มันมีเสียง ยิ่งเสียงดังก็ยิ่งเคาะใหญ่   การทำให้เกิดเสียงมันดีกับลูก ตรงที่ช่วยกระตุ้นการได้ยินของลูกนะค่ะ 

            แล้วพวกหนังสือนิตยสารเก่า  หรือโบรชัวร์หน้าสีสดใส ก็ใช้ได้ เพราะเวลาลูกได้จับและมองสีในกระดาษ ก็ดึงความสนใจลูกได้เหมือนกัน แบบนี้ก็ช่วยกระตุ้นสายตาลูกของเราค่ะ    แต่ระวังลูกเอาเข้าปากนะค่ะ   เพราะฟันกำลังขึ้น  เห็นอะไรก็เอาเข้าปากเคี้ยวหมด

            เวลาลูกตื่นมาเล่นกันตอนดึกๆ  ก็มักจะลากเก้าอี้มาเล่น  บางทีก็ใช้เป็นที่หลบเล่นจ๊ะเอ๋กันประจำ ลากมากลางบ้าน  แล้วก็วิ่งไล่หยอกล้อกันสองคน   ซึ่งการเล่นแบบนี้  ช่วย เสริมกล้ามเนื้อของลูกๆให้แข็งแรงได้ค่ะ แถมยังทำให้เค้าอารมณ์ดีด้วย อาจจะเล่นกันเสียงดังบ้าง  แต่ก็ต้องปล่อยลูกนะค่ะ  อย่าไปขัดหรือห้ามไม่ให้เล่น เพราะจะทำให้เค้ารู้สึกว่า การเล่นมันผิด อาจส่งผลต่อพัฒนาการด้านอารมณ์ของลูกค่ะ

            กล่องใส่เสื้อผ้า ก็นำมาใช้ได้  ดิฉันจะเอาเสื้อผ้าออก ย้ายไปเก็บในตู้แทน  แล้วเอากล่องเปล่ามาให้เค้าเล่นกัน  เวลาที่ลูกได้กล่อง บางที เค้าก็จะทำกล่องให้ล้มลงนอนราบกับพื้น  แล้วพยายามที่จะเข้าไปในกล่องให้ได้ หรือไม่ก็ลากกล่อง ( มีล้อลากได้ ) เดินไปมารอบห้อง คุณแม่หลายท่านคงคิดว่ามันไม่มีประโยชน์ แต่สำหรับดิฉัน การเล่นแบบนี้ ช่วยเสริมสติปัญญาของลูกได้ค่ะ  เพราะการที่ลูกพยายามที่จะเข้าไปในกล่องให้ได้นั้น ทำให้เค้ารู้จักคิดว่า  ต้องทำยังไงถึงจะเข้าได้ 

                ส่วนจานพลาสติกที่มีสีสดใส ที่ใช้สำหรับใส่ผลไม้ให้กับลูก ก็เอามาให้เล่นได้  ปล่อยให้เล่นเลยค่ะ  ไม่ต้องกลัวว่าจะแตก เพราะลูกแค่เอามาจับเดินเล่น  แกว่งไปมา และสีของจานที่ทำให้เค้าชอบ การมองสีและหยุดสนใจ ก็เป็นการกระตุ้นทางสายตาได้ดีอีกทางค่ะ

            วิธีง่ายๆด้วยของใช้ในบ้านเท่าที่มี ก็สามารถช่วยเสริมพัฒนาการให้ลูกรักได้ โดยไม่สิ้นเปลืองเลยค่ะ ไอเดียง่ายๆ ลองเอาไปใช้ดูค่ะ